اختصاصی؛ روح بوندس لیگا خواهد مُرد؛ برای آخرین بازماندگان فوتبال با تعصب

222 میلیون یورو برای نیمار، 150 میلیون یورو برای دمبله، 180 میلیون برای امباپه، 150 میلیون یورو برای کوتینیو! فوتبال یا تجارت؟ تعصب یا پول؟ توپ، لباس، پرچم و "کفش ها" خیلی زود خواهند مرد؛ خیلی زودتر از زمانی که برای همیشه با یاد خوب آویزان شوند.

در عصر سلطه پول بر مرد، هنوز کور سوی امیدی برای هواداران فوتبال وجود دارد. هنوز بازیکنانی نفس می کشند که بوسیدن پرچم زخم خورده خود را به فتح عناوین چند گانه و پوشیدن لباس های پر زرق و برق ترجیح می دهند. هنوز مردانی هستند و باید باشند که زادگاهشان را "بهشت" و هوادارانشان را "رفیق" بنامند!

@33210@

بیش از 400 بازی "آبی" برای تیم "آبی" و زیر آسمان "آبی" انجام داد؛ بازی هایی که اغلب به جای آبی بودن، سیاهی را برایش رقم می زدند. زمانی که 13 سال داشت تیم کوچک زادگاهش را به مقصد شالکه، باشگاه قدرتمند منطقه ترک کرد. آبی های سلطنتی تمام چیزی بود که او نیاز داشت. تیمی در سطح اول آلمان، منظم ترین کشور جهان، با پتانسیل حضور همیشگی در اروپا، هوادارانی متعصب و آینده ای همیشه روشن.

خیلی زود با پیشرفت در رده های پایه، بازوبند کاپیتانی را بر روی بازوی خود دید. او برای رهبری به دنیا آمده بود و بازوهای او به بازوبندش زیبایی هر چه بیشتر می دادند. شروع موفقیت های مرد متعصب داستان بوندس لیگا در سال 2006 و با فتح لیگ جوانان آلمان (زیر 19 ساله ها)، آن هم با بازوبندی که به او بسیار زیاد می آمد رقم خورد.

متعاقب این قهرمانی، جایزه فریتس والتر به او رسید. غنچه او شکفته بود و تنها حضور در تیم اصلی آبی ها او را ارضا می کرد. قراردادی سه ساله به او پیشنهاد شد و سوت آغاز ماجراجویی های جاودانه او به گوش رسید. اکتبر 2007 او برای اولین بار به لیگ قهرمانان اروپا، معتبر ترین رقابت های باشگاهی جهان رفت؛ بله، تمام آرزوهای پسر 19 ساله به حقیقت پیوسته بود و او هنگام فوت کردن شمع تولد 20 سالگی اش، جز تمدید قرارداد با تیم مورد علاقه اش چیز دیگری نمی خواست!

@33209@

قراردادهای او یکی پس از دیگری تمدید شدند تا سن او عدد 23 را نشان داد. فقط 23 سال برای مرد غیرتی فوتبال آلمان لازم بود تا بازوبند ارزشمند گلزن کرشن بر بازویش بسته شود. همه چیز عالی بود، عالی پیش می رفت و قرار بود عالی بماند تا کفش های کاپیتان آویزان شوند؛ انتظاری که بدون شک تک تک هواداران متعصب شالکه از دنیای پولکی امروز فوتبال داشتند.

اما همانطور که توپ بی رحم امروز فوتبال می چرخد، کره زمین هم با چرخش روزانه خود، اتفاقات غیر منتظره زیادی را رقم می زند. کریستین هایدل، مدیر موفق ماینتس به شالکه آمد و یک سال بعد، بازوبند کاپیتان را باد برد!

در اتفاقی عجیب، بازوبند گرانبهای شالکه که چشم ها را به بازوی کاپیتان عادت داده بود، صاحب جدیدی پیدا کرد. علت این اتفاق هنوز مشخص نیست، نیازی هم به روشن شدن آن نیست زیرا که در سرنوشت حواشی امروز تغییری ایجاد نمی کند. کاپیتان، "بی مهری" دیده و با نارضایتی تیم را ترک می کند؛ اتفاقی که منطقی به نظر می رسد و کسی به او خرده نخواهد گرفت.

@33208@

اکنون صرف نظر از باقی جزییات و علت و معلول هایش، که واقعا نیازی هم به دانستن آن نیست، دنیای فوتبال علی الخصوص هواداران آلمانی اش، یکی دیگر از بازماندگان فوتبال با تعصب خود را از دست داده اند. بدون شک بندیکت هوودس، کاپیتان متعصب شالکه که بارها، علنی و غیر علنی عشق و غیرت خود به پرچم و پیراهنش را به رخ همه کشیده، خواهد مرد! شالکه بدون هوودس و هوودس بدون شالکه شاید در ظاهر دو جزء حی و حاضر دنیوی باشند، اما هواداران فوتبال قطعا این موضوع را با گوشت و پوست خود حس می کنند:

شالکه با خروج هوودس نه تنها روح خود را می کُشد، بلکه بخشی از روح بوندس لیگا، یکی از آخرین نقاط زنده در دنیای پولکی فوتبال را هم خواهد کشت!

 @33211@